Hallo! Ik ben Sandra, beroeps opvoeder (althans, zo mag ik mijzelf noemen na het afronden van de opleiding Pedagogische Wetenschappen) en moeder van 2 (de derde is onderweg) meest leuke, lieve, goede, knappe, kinderen die er bestaan! Zo vertel ik trots iedereen die het maar horen wilt 😉.
Natuurlijk is het zo dat ik van niets of niemand zo veel als van m’n eigen bloedjes hou maar om heel eerlijk te zijn…’leuk’, zijn ze echt niet altijd. De grap is dat wanneer je ze zou vragen wat ze van hun moeder vinden, je ongetwijfeld precies hetzelfde antwoord krijgt: “Onze mama is de aller liefste en leukste!”…tot het moment dat deze zelfde mama regels en grenzen stelt (persoonlijk noem ik dat opvoeden, mijn oudste noemt het echter dreigen)…dan is deze aller liefste mama in a split second veranderd in de aller stomste moeder die er maar bestaat, waarvan ook echt helemaal nooit iets mag en die echt helemaal niks van kinderen snapt.
Oké oké, slik, heftig! want ik zie mezelf als behoorlijk empathisch en niet te beroerd om na goede argumenten mijn besluiten te heroverwegen. Dus reflecteer ik, praat met andere ouders en lees het eea over de leeftijdsfase waarin mijn kind verkeert. Meestal raak ik dan al snel gerustgesteld, blijken andere ouders dezelfde onzekerheden en soms ook ‘problemen’ te ervaren danwel herkennen.
‘Opvoeden’, wat is dat eigenlijk? En wanneer doe je het goed? Vooropgesteld; ik heb het antwoord niet en pedagoochel er zelf vaak ook maar gewoon op los…de ene dag ben ik meer tevreden over het resultaat van mijn pedagogische (on)vermogens dan de andere…Ik zie haar bijvoorbeeld nog zo voor me staan, 3 jaar oud, had haar zojuist een laatste waarschuwing gegeven. Ze kijkt me bloedserieus aan, heft haar korte armpje omhoog, vinger wijst uitgestrekt naar mij: “Poef…, ik jou weggetoverd!” Dametje draait zich om en loopt zo de kamer uit, mij met een mond vol tanden, rood hoofd en buik-schuddend van het lachen (wat ik niet hardop durfde te laten merken) achterlatend.
Sorry, ik dwaal af…Terug naar het onderwerp ‘Opvoeden’. Wanneer ik de betekenis opzoek, staat er in de ‘van Dale’: op-voe-den = lichamelijk en geestelijk vormen = grootbrengen.
In mijn zoektocht naar een iets duidelijkere omschrijving, kom ik op de website van het NJI (Nederlands Jeugd Instituut) onderstaande tekst tegen:
“Opvoeden houdt in dat ouders hun kind begeleiden bij zijn of haar ontwikkeling tot iemand die zelfstandig kan meedoen aan de samenleving.”
Nu meenden mijn kinderen al op vrij jonge leeftijd…dat bovenstaand doel bereikt was: “Zelluf doen!” “Nee, mama, ikke!”
Herken jij dat nou ook? Dat je jezelf wel eens afvraagt of je het goed doet? Ben ik niet te streng of juist te toegeeflijk? Past het gedrag van mijn kind bij de leeftijd? Zijn mijn zorgen terecht?
Weet ons dan te vinden! Bij het CJG staan ik en mijn deskundige collega’s klaar om met jou mee te denken. Je van informatie, advies of gewoon een prettig gesprek te voorzien. Graag tot ziens, mails of horens!